Ryś jest dzikim kotem, większym i silniejszym kuzynem naszych domowych mruczków. Zamieszkuje najchętniej stare, gęste lasy. Jak wszystkie koty jest drapieżnikiem. Samce żyją samotnie, natomiast kotki opiekują się przez cały rok swoim potomstwem, aż do narodzin kolejnych młodych. Ryś lubi odpoczywać na powalonych drzewach, skąd jest dobry widok na otoczenie.

Żubr jest ssakiem kopytnym, dzikim kuzynem domowych krów. Obecnie żyje najczęściej w dużych lasach z rozległymi polanami, na których chętnie się pasie. Zjada trawę i inne rośliny. Samice z młodzieżą żyją w dużych stadach, samce – w małych grupach lub samotnie. Jest największym lądowym zwierzęciem Polski i Europy.

Jeż jest niedużym ssakiem z grupy owadożernych, kuzynem kretów i ryjówek. W Polsce występują dwa gatunki jeży – wschodni i zachodni. Są one do siebie bardzo podobne. Jeże żyją w lasach, zaroślach, parkach i ogrodach. Żywią się głównie małymi zwierzętami, takimi jak owady, ślimaki i dżdżownice. Chronią się w gęstwinie roślin, jamkach lub stertach liści i gałęzi. Należą do naszych najpospolitszych ssaków, choć ze względu na skryty tryb życia rzadko się je widuje. Ponieważ często mieszkają w pobliżu człowieka, czyha na nie wiele niebezpieczeństw powodowanych przez cywilizację.

Morświn jest waleniem – morskim ssakiem, kuzynem delfinów i wielorybów. Wyglądem przypomina rybę, ale oddycha powietrzem atmosferycznym i karmi młode mlekiem. Żyje w płytkich morzach. Poluje na małe ryby. Niegdyś należał do pospolitych mieszkańców Morza Bałtyckiego, obecnie jest tu rzadko widywany.

Wiewiórkę rudą, nazywaną też pospolitą, możemy spotkać na spacerze w parku, lesie, a nawet w naszym ogródku. Większość czasu spędza na drzewach, tam też zakłada gniazda o kulistym kształcie z charakterystycznym otworem wejściowym, który na zimę przysłania. Wiewiórka to inteligentne stworzenie – zakłada kilka gniazd, aby zmylić drapieżnika i móc zmagazynować więcej pokarmu. Potrafi także suszyć grzyby – zebrane rozwiesza na gałązkach w pobliżu gniazda.

W Polsce można spotkać pięć gatunków raków: szlachetnego, błotnego, pręgowatego, sygnałowego i luizjańskiego, jednak tylko pierwszy z nich jest gatunkiem rodzimym – reszta została do nas sprowadzona. Mówi się, że raki są miernikiem czystości wód i jest to prawda, ale jedynie w przypadku raków szlachetnych, które są dość wymagające pod względem środowiska do życia. W związku z tym, że ciężko rozróżnić między gatunkami, zaleca się aby nie przenosić żadnych raków między zbiornikami wodnymi, zwłaszcza że w Polsce podjęto działania, mające na celu przywrócenie populacji naszego rodzimego gatunku.

Każdy, kto planuje spędzić wakacje nad Bałtykiem, na pewno ucieszy się na wiadomość, że meduzy żyjące w Morzu Bałtyckim nie zrobią nam krzywdy swoimi parzydełkami, ponieważ ich jad nie jest groźny dla człowieka. Ciało meduz składa się aż w 98% z wody, nic więc dziwnego, że jest przeźroczyste i galaretowate. Co ciekawe, do spożywania i wydalania pożywienia służy im jeden i ten sam otwór gębowy. Często spotykamy je leżące na plaży, gdzie wyrzucone przez fale są obiektem zainteresowania małych plażowiczów.

W Polsce najczęściej spotykamy bociana białego, którego rozpiętość skrzydeł dochodzi nawet do dwóch metrów. Zamieszkuje tereny rolnicze, często podmokłe, ze względu na żyjące tam płazy, ryby, duże owady, gryzonie i małe ssaki, bo to właśnie nimi się żywi. Lubi zakładać gniazda na budynkach gospodarczych, drzewach w pobliżu domostw i słupach trakcji energetycznych. Bociany przylatujące z zimowiska z Afryki są w naszym kraju uważane za zwiastun wiosny. A wiosną rozpoczyna się okres lęgowy większości gatunków, z tego właśnie powodu mówi się, że bociany przynoszą dzieci.

Żółty brzuszek, białe policzki, czarna główka i niebieskie pióra na skrzydełkach – tak większość z nas opisałaby sikorkę. Tymczasem w Polsce możemy zobaczyć aż sześć różnych sikorek, wśród których najbardziej popularna jest sikorka bogatka. Spotkamy ją w parkach, ogrodach czy na osiedlach, siedzącą w koronach drzew, buszującą w żywopłotach lub stertach liści za tłuściutkimi owadami. Sikorki uwielbiają słoninę, którą co roku dla nich wywieszamy.

Jedynym gatunkiem żółwia naturalnie zamieszkującym Polskę jest żółw błotny, obecnie bardzo rzadko spotykany. Potrafi dożyć nawet kilkudziesięciu lat, a o płci małych żółwików/kolejnych pokoleń decyduje temperatura wody, w której ich mama złożyła jajeczka. Mieszka w średnich i małych, mocno zarośniętych jeziorkach, lubi też gęsto porośnięte starorzecza i bagna. Jest drapieżnikiem, jednak bardzo płochliwym – poluje i żywi się pod wodą. Oddycha powietrzem atmosferycznym jak my, mimo że większość czasu spędza w wodzie, w której może przebywać do godziny, a na zimę chowa się w mule nawet przez około pięć miesięcy.